Χερσαία Οικοσυστήματα

Η ευρύτερη περιοχή του ΕΘΠΖ βρίσκεται σε χαμηλά υψόμετρα, έως 400 m, και από άποψη βιοκλίματος εντάσσεται εν γένει στον Θερμο-Μεσογειακό όροφο βλάστησης. Ωστόσο, στα μεγαλύτερα υψόμετρα (>300 m) και σε υγρότερες θέσεις (ΒΑ τμήμα της περιοχής του Βασιλικού) εμφανίζονται στοιχεία του Μεσο-Μεσογειακού ορόφου βλάστησης. Εξάλλου, σύμφωνα με την μέθοδο του ομβροθερμικού διαγράμματος Emberger, η Ζάκυνθος εντάσσεται στο υγρό Μεσογειακό βιοκλίμα με ήπιο χειμώνα (Παρασκευόπουλος 1993).

Η περιοχή του ΕΘΠΖ επί της Ζακύνθου μπορεί να διακριθεί στις λοφώδεις περιοχές του ανατολικού (Βασιλικός-Σκοπός-Γέρακας) και δυτικού (Λιθακιά-Μαραθία-Κερί) τμήματος, όπου το τοπίο κυριαρχείται από οικοσυστήματα Μεσογειακών δασών και θαμνώνων και από εκτεταμένες καλλιέργειες, κυρίως ελαιώνες, και στο κεντρικό πεδινό τμήμα όπου το τοπίο χαρακτηρίζεται από υδάτινα σώματα περιοδικής ροής και κυριαρχείται από καλλιέργειες και οικισμούς. Εκτεταμένα αμμοθινικά οικοσυστήματα σχηματίζονται στις περιοχές των αλλουβιακών αποθέσεων του ανατολικού (Γέρακας, Δάφνη, Σεκάνια, ακτή Βασιλικού) και του κεντρικού (Λαγανάς) τμήματος. Αντίθετα, οι ακτές του νοτιοδυτικού τμήματος (ηωκαινικοί ασβεστόλιθοι) είναι απόκρημνες και χαρακτηρίζονται από εκτεταμένα οικοσυστήματα ασβεστολιθικών βράχων με χασμοφυτική βλάστηση. Μικροί υγρότοποι εμφανίζονται και στο κεντρικό και στο ανατολικό τμήμα, κυρίως συνδεόμενοι με ρέματα, αλλά το μοναδικό εκτεταμένο υγροτοπικό οικοσύστημα εμφανίζεται στη λίμνη Κερίου του ανατολικού τμήματος. Οι νησίδες Πελούζο και Μαραθωνήσι χαρακτηρίζονται από οικοσυστήματα θαμνώνων ή δασών στο κεντρικό υπερυψωμένο τμήμα τους και από εκτεταμένα οικοσυστήματα ασβεστολιθικών βράχων με χασμοφυτική βλάστηση στις απόκρημνες ακτές. Μόνο στο βόρειο άκρο της νησίδας Μαραθωνήσι σχηματίζεται μικρής έκτασης αμμοθινικό οικοσύστημα.

Σε όλη την περιοχή του ΕΘΠΖ, με εξαίρεση τις συνεχόμενες καλλιεργούμενες εκτάσεις του κεντρικού και βορειοανατολικού τμήματος, το τοπίο παρουσιάζει μεγάλη ετερογένεια λόγω τόσο του αναγλύφου και της γεωλογίας, όσο και της μακροχρόνιας ανθρώπινης επέμβασης. Η ετερογένεια αυτή η οποία εκφράζεται με μεγάλες εναλλαγές της βλάστησης σε μικρή έκταση, αποτελεί τυπικό χαρακτηριστικό των Μεσογειακών οικοσυστημάτων, ειδικά στα νησιά. Ενδεικτικά, οι μονάδες φυσικής και ημι-φυσικής βλάστησης χαρτογραφήθηκαν σε 915 πολύγωνα 90 % των οποίων είναι μικρότερο από 5 ha και μάλιστα 40 % είναι μικρότερο από 0,5 ha.

Στον πίνακα που ακολουθεί δίνεται η συχνότητα παρακολούθησης ανά οικότοπο.

0ικότοπός	Πλέγμα (km)	Συχνότητα Δειγματοληψιών (έτη)	Αριθμός Δειγματοληψιών
0ικότοπός	Πλέγμα (km)	Συχνότητα Δειγματοληψιών (έτη)	GR2440003	GR2440004
1210	1x1	3-6	2
1240	2x2	3-6	4	5
1410	1x1	3-6	4
2110	1x1	3-6	6
2120	1x1	3-6	2
2190	1x1	3-6	1
2210	1x1	3-6	5
2240	1x1	3-6
2250*	1x1	3-6
2260	1x1	3-6
2270*	1x1	3-6	5
3170*	1x1	1-3	2	1
3260	1x1	1-3
5210	5x5	3-6	1	5
5330	1x1	3-6
5420	5x5	3-6	3	5
5430	1x1	3-6	1
6220*	2x2	1-3
6420	1x1	3-6
7210*	1x1	1-3	1
8210	2x2	3-6
9290	1x1	3-6
92D0	2x2	3-6	1
9320	5x5	3-6	2	5
9340	2x2	3-6	1
9540	5x5	3-6
9560*	2x2	3-6